پس وقتي رسيدي به من

دور بزن برگرد ،

اينجا جايي براي توقف هيچ رهگذري ندارد!

نه احساسي هست که عشق بورزد

نه هوايي که بوزد

نه نوري که روشني بخشد

نه آرزو و اميدي که کشف کند

نه روحي که زندگي کند...

اينجا ، خانه ي من ، همان درد و رنجيست

که خدا گفت آدم را در آن آفريديم

که درد را از هر طرف بخواني باز هم درد است.

.

پس نترس از هجوم حضورم

که جز تنهايي و درد چيزي همراه ندارم

که نيامده کوچ کرده ام از ديار تو

مرا به شهر کسي راه نيست ،

من زاييده ي بن بستم!